Rozdział 3

Music

Pragnąłeś kiedyś czegoś tak mocno, że nie mogłeś oddychać? Uczucia rozwalały Twoje serce, ale byłeś bezradny, bo decyzja należała do kogoś innego. Boisz się. Ten strach jest nie do wytrzymania, bo myślałeś, że starasz się wystarczająco mocno. Może to jednak za mało?  Ale spróbuj otworzyć oczy i popatrzeć na świat inaczej niż zwykle.  Widzisz ludzi mijających Cię na ulicy. Nigdy nie zastanawiałeś się, po co oni się spieszą. Może te kilka minut pośpiechu jest w stanie coś zmienić. Unikasz kontaktu wzrokowego, bo wiesz, że oczy są zwierciadłem duszy. Nie chcesz aby ktoś dowiedział się o Twoich problemach. Masz ich zbyt wiele. Bolesne. Wspomnienia ranią Cię każdego dnia. Sądziłeś, że to było dobre, bo wtedy się uśmiechałeś a Twoje serce się radowało. Teraz te chwile bolą. Bo wiesz, że już może nigdy nie będziesz miał okazji czerpać z życia takiej radości jak wtedy. I to zabija Cię od środka.

Tak było z Harry’m. Pierwszy raz miał okazję wziąć los w swoje ręce i zadecydować o kolejnych wydarzeniach. Zastanawiał się co jest dobre a co złe i czego tym razem w życiu chce spróbować. Lecz nie miał pojęcia czym był Louis. Jego oczy. Niebieskie. Jak niebo czy ocean. Uderzały go we śnie od dnia kiedy się spotkali. Były jego rajem. Mógłby się w nie wpatrywać cały wolny czas i to byłoby wszystko aby uczynić go szczęśliwego. Jego dźwięczny śmiech, był jak dobra piosenka, od której Harry się uzależnił. Chciał jej słuchać. Powtarzał ją cały czas w myślach. Zatracał się w wspomnieniach. Bo lubił odtwarzać sobie ich pocałunek. Pełen emocji. Pasji. Oddania i zaangażowania. Dzięki temu młody chłopak stał się ćpunem. Pragnął miłości zakazanej i nieetycznej. Właśnie dlatego sądził, iż to jest złe. Że on i Louis nie mają prawa istnieć razem. Zupełnie dwa różne światy. Odmienne charaktery. Tylko płeć była taka sama. Społeczeństwo by tego nie akceptowało. On mógłby się poświęcić, bo Louis jest kimś wyjątkowym. I czuł się okropnie, kiedy miał świadomość, że minęły dwa tygodnie od spotkania a on nadal nie napisał.

- Harry napisz do niego – To wybiło go z rozmyśleń. Spojrzał na Nialla zaskoczonym wzrokiem, chociaż dobrze wiedział o co chodzi. On wiedział. Domyślił się, bo zachowywał się jak cholerna zakochana nastolatka. Czuł się z tym głupio. Bo dorastał, a nie mógł się wyzbyć starych nawyków.

- Tak Harry ja wiem. Bo widzę jak codziennie chodzisz po domu z kartką i telefonem w dłoni. Kto normalny tak robi? Rozumiem, że się boisz. Każdy boi się odrzucenia. Niekoniecznie przez osobę w której jesteś zauroczony, ale.. Na przykład ja. Bałem się, że odrzucą mnie w x factorze, że Wy mnie odrzucicie i nie zaakceptujecie takim jakim jestem. To całkowicie normalne. Ale coś musiało się wydarzyć na tym spotkaniu, bo nigdy nie zauważyłem, abyś chodził tak zaczarowany. Jakby ktoś rzucił na Ciebie czar. W postaci miłości. Pozwól komuś wejść do swojego życia na trochę dłużej. Poznaj smak miłości. Niech rozkwita i uczyni ludzi szczęśliwszych. Pozwól rozświetlić swój świat. Oświetl jego niebo, by pokazać mu, że jesteś przy Nim. Cały czas. Przestań patrzeć na opinię innych. Decyduj za siebie. A skoro on sam dał Ci numer to znaczy, że oczekuje abyś się odezwał. On też coś czuje. Ja to wiem. Zaufaj mi.

Mieliście kiedyś tak, że jakieś słowa zmobilizowały Was do czegoś? Byliście samotnikami, ale pewna wypowiedź zmieniła wasz pogląd na świat? Zamykaliście się w sobie, nie pozwalaliście innym wejść do waszego świata. Sądziliście, że oni go zniszczą. Tymczasem zbudowali silny mur obronny, abyś już nigdy nie upadł. Mur z uczuć i miłości. Jeden impuls i przestajesz myśleć. Harry wziął telefon i napisał krótką wiadomość. I od tego właśnie się zaczęło. Pierwsze rozmowy. Ratowanie się, kiedy nie mieli siły by dalej istnieć. Pocieszanie się, kiedy coś nie wychodziło. Pierwsze prawdziwe uczucia. Kłótnie, po których szybko się godzili. Rozmowy telefoniczne na zakończenie dnia. Uzależnili się od siebie. Stali się narkomanami miłości. Mieli siebie, ale oboje nie mogli być w pełni szczęśliwi i Harry codziennie obmyślał plan jakby to zmienić. Dał się ponieść wyobraźni ale musiał otrzymać zgodę. Pokonać wszystkie przeszkody.

Do Loueh

Wiesz, co mnie denerwuje?

Od Loueh

Yeah, Harreh?

Do Loueh

To, że nie mogę spojrzeć Ci w oczy i wypowiedzieć tych wszystkich uczuć, które codziennie  wypisuje. Wiesz dlaczego? Bo dzieli nas pieprzone tysiące kilometrów i to mnie zabija.

Od Loueh

Też wolałbym abyś był bliżej. Ale masz zespół. Twój głos jest potrzebny światu, zmieniasz nim społeczeństwo. Na lepsze.

Do Loueh

Mam pewien pomysł, ale musisz mi zaufać i wyrazić zgodę. Nie bój się i daj mi szansę się wykazać. Proszę.

Od Loueh

Zgoda.

To była dla Harry’ego trudna próba. Musiał walczyć o swoje jak jeszcze nigdy w życiu. Przekonywać każdego, że tak będzie lepiej. I udało się mu dopiero po miesiącu. Tyle straconego czasu, który mogliby spędzić razem ciesząc się swoją obecnością. Ich znajomość rozwijała się bardzo szybko. Czas płynął jakby przyspieszył i nie chciał się zatrzymać. Tylko teraz gdy cały zespół siedział na schodach wszystko jakby zwolniło. Harry się denerwował. Odpalił jednego papierosa. Potem następnego. Aż w końcu Niall zareagował i zabrał mu całą paczkę. Nie miał szans się kłócić bo zobaczył podjeżdżający  czarny samochód. Wstał ze schodów i nabrał powietrza do płuc. Mieli się zobaczyć pierwszy raz od trzech miesięcy. Dotknąć się. Pocałować. Oddychać wspólnym powietrzem. To było niesamowite. Cały stres uleciał gdzieś z Harry’ego kiedy zobaczył właśnie jego. Miłość jego życia. Osobę przeznaczoną tylko jemu. Nie myślał. Po raz kolejny działał impulsywnie. Rzucił się mu w ramiona, jakby czekał na to od zawsze. Bo te trzy miesiące wydawały mu się wiecznością. Ale teraz wszystko miało się zmienić. Bo Louis dołączył do jego zespołu. Był jego. Miał pewność, że tak będzie już do końca życia. Tak właśnie chciał.

Zaczęło się codzienne życie gwiazd. Ludzie pokochali Lou. Był jak charyzmatyczny elf. Harry był szczerze dumny, że może obserwować jak jego kariera rozkwita z dnia na dzień. Kiedy śpiewał świat się zatrzymywał. Nie słyszał krzyku fanek. Był tylko on. To zaczęło stawać się dla niektórych podejrzane. Ich dotyk, spojrzenia, słowa. Nie były one skierowane w stosunkach przyjacielskich. I wszystko zaczęło się psuć w piątym miesiącu ich znajomości. Podpisali umowę, która była zależna od kariery. Gdyby tego nie zrobili, zespół rozpadłby się a wszelki dobytek uleciał z kont chłopaków. Ludzie czasem muszą poświęcić swoje szczęście, aby inni mogli z niego korzystać chociaż przez moment. Podpisali jeden papier, który zobowiązywał ich, do zatajania uczuć wobec siebie. Musieli kłamać na oczach ludzi. Ograniczali czułości w miejscach publicznych. Co nie znaczy, że całkowicie zniknęły. Jedno krótkie spojrzenie, a świat widział między nimi miłość.

Tak było na jednym koncercie. Dla reszty zespołu nie miał on znaczenia, ale na tej scenie stało się coś, co było bardzo ważne dla ich związku. Szeptanie na koncertach i w obecności fanów było jedną z intymniejszych rzeczy na jaką mogli sobie pozwolić. Bo nikt nie słyszał o czym mówią. Harry postanowił całkowicie wpuścić Lou do swojego serca. I kiedy szeptał coś na ucho szatynowi, ten był zaskoczony. Bo jedną rzecz słyszał po raz pierwszy z jego ust. Druga dawała mu pozwolenie, na zrobienie ważnego kroku w związku.

- Kocham Cię i to szalenie Loueh. Po koncercie, moglibyśmy złamać bariery i zrobić to po raz pierwszy? 

O jejku już 3 rozdział a dopiero zaczynałam. Tylko mnie nie zabijcie, że skończyłam w takim momencie, ok? 

Jeśli chcecie nowego rozdziału, jeśli blog się Wam podoba - PROSZĘ - komentujcie go. Nawet nie wiecie jak komentarze mobilizują do pisania. Uwierzcie mi. Wierzę w Was! Macie wielką siłę. 

Jeśli chcecie być informowani na twitterze, lub gg proszę zostawiajcie swoje loginy/numery pod prologiem

Rozdział czwarty pojawi się za dwa dni. Mimo to liczę na chociaż trochę komentarzy tak jak pod poprzednimi rozdziałami :)