Rozdział 2

Music

Ilu z Was miało szansę spełnić swoje największe marzenie? Od chwili narodzin, nasz umysł jest zaprogramowany tak aby wymyślać tam swoje różne cele i pragnienia. Nikt nie powinien ich kwestionować. Każdy powinien mieć osobę, która będzie dopingować go w tym co robi. Ludzie śnią i to jest dobre, bo wyobraźnia kształtuje charakter. Nie bój się marzyć. Dąż do wyznaczonego celu, nawet jeśli miałbyś iść do niego po trupach. Nigdy nie mów nigdy. Bądź silny. Wierz. Bo na tym polega ludzkie istnienie.

Louis marzył, kochał, szanował i śpiewał. Nie oczekiwał niczego w zamian. To co najlepsze miał spotkać po wielu próbach i upadkach. Od pierwszego dnia w którym go zobaczył, wiedział, że to nie koniec. Miał go spotkać. Swoje największe szczęście. Zwykły przypadek. Jeden konkurs zadecydował o wszystkim. Nie mógł uwierzyć w to jak daleko, jego życie odbiegło od rzeczywistości. Teraz nie było możliwości, aby ktoś zniszczył marzenia Lou. Stał się jeszcze większym marzycielem. Czuł się zwycięzcą. Wygrał miłość, której szukał przez całe swoje życie. Był szczęśliwy. Bo Bóg wysłał do niego nagrodę. Osobę, która mogłaby go uratować. Mimo, że zostało tak niewiele, chciał to poczuć. Smak jego ust, ciepło jego dotyku, miękkość jego włosów. Chciał czuć to wszystko chociaż przez chwilę

.

Miłość niekiedy jest uczuciem zakazanym. Mimo to, nie bał się ryzykować, chciał poświęcić wszystko. Kiedy śpiewał ten cover miał przeczucie, że śpiewa dla kogoś. Dla kogoś wyjątkowego i ważnego. Przez te trzy dni które dzieliły Lou od spotkania z Harry’m codziennie zastanawiał się, czy on lubi jego głos. Często ludzie kazali mu mówić. Głos hipnotyzował. To samo było z oczami. Gdy spojrzysz w oczy człowieka zobaczysz jego prawdziwe oblicze. Szczerość. Uczucia są wypisane w spojrzeniu. Każda emocja jest tam zawarta. Louis pragnął popatrzeć w oczy Harry’ego, tak aby uderzył w niego błękitem przypominającym ocean. Ocean miłości

.

Gdy Louis stał przed lustrem zastanawiał się, dlaczego właśnie on. Było milion dziewczyn. Piękne głosy. Profesjonalne nagrania. Nie mógł zrozumieć czemu on. Kto go zauważył. Obejrzał się za siebie i ujrzał swoją rodzicielkę. Zapewniała go, że wygląda pięknie. Tak było. Biała koszula opinająca mięśnie, których mu nie brakowało, ciasne czarne rurki i czerwone trampki. Wyglądał idealnie. Był gotowy i teraz już nie było odwrotu. Bo przed domem stał czarny samochód, który miał zawieźć go na spotkanie z jego przeznaczeniem. Stres po raz pierwszy go uderzył.

Natłok myśli. Jak wiele może znaczyć dla kogoś miłość? To silne uczucie. Najważniejsze w życiu. Wymaga poświęceń, oddania i zaangażowania. Kiedy zaczynasz układać sobie z kimś życie, musisz pamiętać, że ta osoba jest odskocznią. Od zła, szarej rzeczywistości. Przynosi ukojenie. Czujesz się bezpiecznie w jej ramionach. Przypomina Ci rodziców. Gdy byłeś dzieckiem pragnąłeś brać przykład z ich wielkiej miłości. Uskrzydla. Dzięki niej możesz osiągnąć wszystko. Bo masz kogoś kto poprze każdą Twą decyzje. Kochasz jego oczy. Są dla Ciebie niebem. Wybawieniem. Jego imię jest Twoją prywatną piosenką. Jego głos zmieniał Cię na lepsze. A Ty uważałeś go za swój raj. Nie potrafisz  ukryć uczuć do niego. Kochasz go całym sercem.Kiedyś sądziłeś, że daleko Ci do perfekcji. On był dla Ciebie wzorem. Chciałeś go naśladować. I dzięki niemu odkryłeś sam siebie. W końcu wiedziałeś kim jesteś i jaką masz wartość. Louis miał tak z Harry’m. Mimo, że nie zdołał go jeszcze osobiście poznać.

Był na miejscu. Miejsce pełne lampek i świeczek. Stół zastawiony na kolacje. Czuł, że serce chce wyskoczyć z jego klatki piersiowej. Zachowywał się jak zakochana nastolatka. I po części to była prawda, gdyby nie jego wiek. Spojrzał przed siebie i wtedy go zobaczył. Nienaganny. Idealny. Najpiękniejsze co kiedykolwiek ujrzał. Zastanowił się, czy można jeszcze bardziej kogoś pokochać, bo za każdym razem, gdy na niego spojrzał, zakochiwał się na nowo. Uśmiech jaki posiadały anioły. Rumienił się, ale tym razem go to nie obchodziło. Liczył się on. Ta chwila mogłaby trwać wiecznie. I ponownie nerwy uderzyły w Lou, kiedy zauważył, że jego obiekt westchnień zbliża się ku niemu.

- Jestem Harry Styles – Ten głos. Słyszał go codziennie. W telewizji, w radiu, w internecie. Teraz miał okazję na żywo. I to była jego ulubiona piosenka. Jego głos. Którego nikt nie będzie potrafił odtworzyć. Czy można być jeszcze bardziej idealnym?

- Ja, oh.. jestem Louis.. Louis Tomlinson. Jestem Twoim wielkim fanem i nawet nie wiesz jak cholernie się stresuje – Te słowa wywołały u Harry’ego cichy chichot. Najbardziej urocza, rzecz na świecie. Kiedy złączyli swoje dłonie w delikatnym uścisku, Louis miał ochotę krzyczeć z radości. Zemdlałby, ale szkoda byłoby mu zmarnować kolacje, z jego miłością. Za każdym razem gdy na niego patrzył, miał wrażenie, że chce go poznawać codziennie na nowo. Odkrywać w nim największe tajemnice. Dotykać go w taki sposób w jaki inni nie potrafią. Całować go. Być jego. Bo całe swoje życie poświęcił nastolatkowi, który właśnie opowiadał mu o swoim zespole. Bóg nagrodził Louis’iego. Marzenia zaczęły się spełniać.

Jeśli szatyn czuł się zdenerwowany, kiedy Harry kazał mu się przedstawić, i czuł, że to koniec jego zmartwień był w błędzie. Bo nastolatek chciał usłyszeć głos w którym się zauroczył. Louis miał świadomość, jak działa jego głos. I jego życie stało się tysiąc razy lepsze, kiedy jego miłość powiedziała mu, że jest genialny. Dłonie mu drżały, nie mógł wydobyć z siebie żadnego słowa. Jakby się zablokował. Przyjemnie ciepło rozlało się mu w sercu, kiedy Harry dotknął jego ramienia i wyszeptał kilka słów zachęty. Palce wprawiły struny gitary w ruch, a przyjemną ciszę zakłócił głos Lou. Harry czuł się jak w raju. Jego osobistym raju.

I'll look after you

And I'll look after you

- Twój głos na żywo jest jeszcze bardziej.. nieziemski. Louis jesteś wspaniały – Młodszy chłopak był oszołomiony. Jego serce biło tysiąc razy szybciej. Już trzeci raz przez tą osobę się tak czuje. Pierwszy, kiedy dostali jego cover do studia. Walczył. Uparcie twierdził, że to on jest najlepszy. Bo okropnie chciał poznać osobę z nagrania. Mimo, iż miał świadomość, że na spotkanie, może wybrać kogoś innego. Drugi raz, kiedy go ujrzał. Serce nie sługa. Zauroczył się, jego wyglądem. Czuł to przyjemne ciepło po raz pierwszy od dawna. Bo nikt nie był tak idealny jak on. Po raz trzeci gdy śpiewał. Podobno gdy, dobrze słuchasz muzyki i ma na Ciebie ona jakiś wpływ czujesz dreszcze. Tak było z nim.

Świat się zatrzymał. Był tylko dla nich. Kiedy Louis odłożył gitarę, Harry zbliżył swoją twarz do jego. Nie potrzebowali słów. Oboje pragnęli siebie nawzajem. Bo choćby miało to być ich ostatnie spotkanie, Harry musiał to zrobić. Serce mówiło tak. Rozum mówił nie. Ale posłuchał serca. Bo marzył o pocałunku pełnym pasji i oddania. Taki właśnie był. Louis delikatnie musnął warg młodszego chłopaka, lecz to mu nie wystarczyło. Pogłębiali to. Brnęli w to dalej. Ich usta pasowały do siebie jak zagubione fragmenty puzzli.

- Panie Styles, musi pan już wracać – Głos ochroniarza przerwał tą chwilę. Harry speszony odwrócił swoją głowę w jego stronę i pokiwał ją delikatnie. Gdy ponownie zostali na chwilę sami, złączyli swoje czoła ze sobą. To było magiczne. Trwali tak, patrząc w swoje oczy i cicho chichotali. Dźwięk klaksonu, który informował Lou o jego powrocie. To miał być koniec. Gdy Harry miał już zapytać o coś drugiego chłopaka, lecz ten musnął jego policzek i szepnął ciche

- Żegnaj Harreh.

Harreh. Nikt nigdy go tak nie nazywał. Czuł się rozbity, bo zależało mu na kimś, kogo widział po raz pierwszy. Kogo prawie nie znał. Kogo nie będzie miał możliwości już nigdy spotkać. Oparł się o stół i włożył dłonie do swojej marynarki. Zdziwił się gdy poczuł tam jakiś papier.

Napisz do mnie jeśli będziesz miał ochotę.

555- 6041 xoxo

Louis

Jeśli chcecie nowego rozdziału, jeśli blog się Wam podoba - PROSZĘ - komentujcie go. Nawet nie wiecie jak komentarze mobilizują do pisania. Uwierzcie mi. Wierzę w Was! Macie wielką siłę. 

Jeśli chcecie być informowani na twitterze, lub gg proszę zostawiajcie swoje loginy/numery pod prologiem

Rozdział trzeci pojawi się za dwa dni. Mimo to liczę na chociaż trochę komentarzy tak jak pod rozdziałem 1 :)

Massive Thanks You!